Görür Görmez
Bir gün okulda aniden rahatsızlandım. Öğretmenlerim, hemen beni hastaneye gönderdiler. Hastaneye gittiğimde doktorun henüz gelmediğini öğrendim. Polikliniğin önünde diğer hastalarla beraber beklemeye başladık. Bu sırada bir hemşire geldi, bütün hastaları azarlamak suretiyle hizaya sokmaya çalışıyor, geleni gideni öyle bir haşlıyor ki… Hemşirenin bu tavrını görünce sinirlendim ve kendi kendime: “Şu saygısız görevliye, bir çift söz söyleyeyim de haddini bildireyim.” dedim.
Lakin köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı deme meselesi aklıma geldi sustum.
Hemşire en son iki büklüm olmuş yetmişlik bir ihtiyarı da azarlayınca dayanamadım; her ihtimale karşı yumuşak bir dille alttan alayım, dedim:
“Hemşiranım, pek sinirli değil misiniz?”
“Ama beyefendi, bu kadar insanı görseniz siz de sinirlenirsiniz!” dedi.
“Haklınız! Ben daha sizi görür görmez sinirlendim.” dedim.
Bu cevabım karşısında herkes güldü. Hastaların hastalıkları geçmediyse de biraz önceki sinirli hallerinden eser kalmadı.

Temizlik
Henüz orta üçüncü sınıf öğrencisiydim. Mahallemizde bir kuruyemişçi vardı. Çok titiz bir insandı. Günde birkaç kez, dükkânını siler süpürürdü. Tam da yine dükkânını temizlediği sırada mahallemizdeki bir öğretmen geldi. Bu öğretmen, aykırı siyasi kimliğini öne çıkaran konuşmalar yapar fakat bizler söylediklerinden çok da bir şey anlamazdık. Bu öğretmen, tezgâhtaki çekirdeklerden avuç avuç alıp ayakta yiyor, kabuklarını da yere atarak ortamı kirletiyordu. Dükkân sahibi, başını gözünü çeviriyor fakat bir şey demeyerek yerleri tekrar süpürüyordu.
Öğretmen, o kadar rahattı ki kuruyemişçinin yerleri süpürdüğünü görmesine rağmen aldırış etmiyor, yere çekirdek kabuklarını atmaya devam ediyordu. Bir ara:
“Süpür süpür, temizlik imandandır.” dedi.
Bu söz üzerine dayanamadım ve yaşıma başıma bakmadan öğretmene seslendim:
“Temizlik imandan da pislemek neyden?”