Sana fırsat tanıyıp elinden tutmadıysam
Hakkın var arada bir çıkıntılık etmeye
Seni sevdiğim için bırakıp gitmediysem
Hâlâ beni ne diye çabalarsın ütmeye?

Usta olan ortaya bırakır imgeleri
İmge işini bilir ha onu merak etme
Ne diye adam ettin pespaye simgeleri?
Bu soruma cevap ver, sırtını dönüp gitme

Alnını karışlarım söze başlar başlamaz
Kalemimin ucundan sadece şiir damlar
Attığın ok zehirli ama bana işlemez
Benim kelimelerden kurulu bir kalem var

Şımarmak benim işim usta ol sen de şımar
Sor Atmaca Usta’ya. De ki: Usta olan kim?
Daha ne bekliyorsun az mı yediğin şamar?
İflah olmaz şairim; suflem, üzümlü kekim

Hadi inadı bırak, gel ustana biat et
Bak sonra boğulursun ağır söz dibe çöker
Neden çiğnemektesin; tat verir mi bayat et?
Kulağına gitmesin, duymasın Şahan Çoker

Sözlerinden bir ürkme kokusu alıyorum
Çünkü biliyorsun ki benimle yarışmak zor
Seni tescil etmedim; hayretle doluyorum
Kurduğun cümlelerden hep çıraklık akıyor

Yavuz Dinç sayılır daha da dinç olacak
Vurur ama dövmeyi ben gibi beceremez
Ses ustadan gelseydi kaçardım köşe bucak
Beni sevip saymayan muradına eremez

Azizim; mahalleye daha yeni taşındın
Ev sahibi sabırla beklemiş yerleşmeni
Ben fikrimi söyledim üzgünüm sen kaşındın
Hortumunu topladım kapattım tek çeşmeni

Dal diye uzattığın zeytin mi önce bir bak
Bütün çalı çırpıyı dal deyip yutturmuşsun
Benden hiç kaçar mı, Osmanoğlu ne ayak!
Ustayım ben diyerek bir türkü tutturmuşsun

Bundan sonra sana hiç çiçek atmayacağım
Bakalım bundan sonra gülüverecek misin?
Gülü verdin diyelim; kabul etmeyeceğim
O kızaran gülleri bensiz derecek misin?