Öğrenci gelmemiş sınıfım bomboş
Şimdi şu mekânda bilmem n’apayım
Bomboş sınıfta gönül oldu bir hoş
Bugün bu zamanda bilmem n’apayım

Varmış gibi herkes daldım hayâle
Sınıfta tek benim bak şimdi hâle
Devam etmez hayâl düştük melâle
Gözlerim ormanda bilmem n’apayım

Öğrenci gelmezse bu işler kesat
En azından şunlar olsaydı vasat
Biri diğerini eyliyor fesat
Öğretmen hicranda bilmem n’apayım

Dörtdivan’dan koşup geldim buraya
Mesafe demedim şunca araya
Ayları dönemi koydum şuraya
Şu gelen nisanda bilmem n’apayım

Varlığı yokluğu anca beraber
Derdimiz koyuktur sorma birader
Tembellik dedin mi hepsi cengâver
Öğrenci hüsranda bilmem n’apayım

Mânasız yaşamak devam mı eder
Sanmıyor şu gönül bu böyle gider
Şu derdin elinde olduk derbeder
Mesele meydanda bilmem n’apayım

Düşünür taşınır ararım çâre
Dinmedi içimde sızlayan yâre
Şu gönül derdinden olsa da pâre
Niyetim dermanda bilmem n’apayım