Muhannet gölgesi şahsıma mihnet
Korunup kollanmam Hakk’a emanet
Gölge edip bir de bekleme minnet
Onurumu yerle yeksan istemem
‘Gölge etme başka ihsan istemem’

İyi de kötü de tutturur bir yol
İnsan görünüşlü ortalıkta bol
Aslın insan olsun kim olursan ol
Şahsıma hürmette noksan istemem
‘Gölge etme başka ihsan istemem’

Dipsiz uçurumun başında tutsan
İpek halı olup önüme yatsan
Velev ki ömrüme ömürler katsan
Riyakârdan ömre doksan istemem
‘Gölge etme başka ihsan istemem’

Akli ihtiyatla yoğrulmuş özüm
Gül gönüllülerle gölgeli yüzüm
Müphemlikten ari açıktır sözüm
Engin gönle yeğin lisan istemem
‘Gölge etme başka ihsan istemem’

Doğanın seyrinde yok imtiyazım
İnsana soğuk da sıcak da lazım
Özdeş güzüm, kışım, baharım, yazım
Sultan olsan senden nisan istemem
‘Gölge etme başka ihsan istemem’

Birbirine ayna içimle dışım
Kendi emeğimden, helalden aşım
Vicdanen, ahlâken ağrısız başım
Karşımda buyurgan insan istemem
‘Gölge etme başka ihsan istemem’

Muhakemeye vur, tefekkür eyle
Düşünceni düzgün bir dille söyle
İmir’den kinaye uymaz her meyle
Dili eğip büken aksan istemem
‘Gölge etme başka ihsan istemem’