Yalnız yürüyenler tez yorulurmuş
Şu hayat yolunda yoruldum dostlar
Gönül sevdiğine kırılır imiş
İnceldiğim yerden kırıldım dostlar

Ne hatır sayanım ne soranım var
Yaz baharı bilmem hep boranım var
Ne anam ne babam ne yarenim var
Garip mayasıyla karıldım dostlar

Tavşan dağa küsmüş dağsa bihaber
Toroslardan sayar kendini Gabar
Sahteymiş gördüğüm sözde itibar
Beklenmedik yerden vuruldum dostlar

Bana yâr olmadı doğduğum iller
Dalında kurudu diktiğim güller
Bir geçit vermedi çıktığım yollar
Diyardan diyara sürüldüm dostlar

Çok şehir dolaştım çok insan gördüm
Merhamet ektikçe hep maraz derdim
Madem el bilirmiş vatanım yurdum
Çağırsa da varmam darıldım dostlar

Özeğim kurudu boşa akmaktan
Irmak gibi gözyaşları dökmekten
Çöktü omuzlarım çile çekmekten
Coşkun bir sel idim duruldum dostlar

Farkındalık dedim, şuur dediler
Dertlerimi yazdım şiir dediler
Yandıkça adıma şâir dediler
Kaleme, kâğıda sarıldım dostlar

Tükene de Garip Nurgül tükene
Felek acımıyor hasret çekene
Gülün hatrına su verdim dikene
Sanki öldüm öldüm dirildim dostlar