Konuşsa hep bilir, bilmediğini,
Ülkeye proje, çiziyor zırto.
Bilir, ipe sapa, gelmediğini.
Oturup, aşikâr, yazıyor zırto.

Bir tek kendi işi, yarıda kalan,
Üsküdar’ı geçmiş, atını alan.
Kılda dolaştırmaz, diline yalan.
Girse orduları, bozuyor zırto.

Ellerin dökülür, baksan haline.
Paşaları minder, eder yoluna.
Bir günlük küfürü, yeter yılına.
Pisini, içine, özüyor zırto.

Nefsine geldi mi? dağları deler.
Fetva keser iken, müftüyü eler.
İslam’ın şartını, sorsan kekeler.
Her gün biraz, daha azıyor zırto.

Saçıp savurmaktan, üstüne yoktur.
Yolcuya kılavuz, hastaya doktor,
Başbakanlık ister, dertleri çoktur.
Cumhuru gözünde, süzüyor zırto.

Ha bir tek huyu var, yedirir yemez.
Eksiği doğruya, doğru de demez.
Muhalefet kürkü, yoksa edemez.
Tersliktendir, boyu, uzuyor zırto.

Ne saçına bakar, ne de yaşına.
Yazsan da, desen de, hepsi boşuna.
Bağıra, çağıra, tek bir başına.
Kaldı mı herkese, kızıyor zırto.

De bırak Kalender, her dert bir yanda.
Akıl sermayedir, gerek insanda.
Ata, ata yoruluyor bir anda.
Gündüzün gözüne, sızıyor zırto.