Ey vefâsız meskenet, ey derde dert katan felek
Izdırâptan başka bir zevk vermeyen zindân felek

Gönlü bin aşktan usanmış lâl eden mecnûn gibi
Döndürüp dursun belâlar düşsün ay katran felek

Ay ki, biz uğrunda yandık hem yakıp bin şems ve arz
Hem bulandık âb-ı aşkla rengi tam safran felek

Hep karanlık, hep elemler verdin ah gündüz bile
Yâda değilmiş; banaymış garazın, tafran felek

Yaş döküp gündüz gece ben ağlamaktan derbeder
Zulme dost, sevdâya düşman, devlete yârân felek

Nerede bir ehl-i dâvâ varsa verirsin belâ
Ol derin devlet gibi şeytâna pek hayrân felek

Gelse hanlar, kahramanlar baş idemez fend ile
Ummadık tezgâhları hep döndüren devrân felek

Verdiler yıllarca emek, ehl-i dâvâ kanmadı
Süflî, sırtından geçinip durdu, ne hicrân felek

Çark-ı bî-sâfâ edip pervâne gönlüm ardına
Şehsuvâr der, gölgeler ki bahtına seyrân felek