Kimi şairler var allem, kallemde
Bizim sözlerimiz çıkla diyorlar
Şiirler döşenip sanal âlemde
Oku beğen, paylaş, tıkla diyorlar

Ne ahenk ne ezgi ne ses ne ritim
Ne şiir bilgisi ne bir eğitim
Birbirinden kopuk onlarca betim
Gel sen de bu tarzı yokla diyorlar

Kimmiş Çuçu, kimmiş Aprınçur Tigin
Gölgesi kaldı mı bugün Nef’i’nin
Sporcu olmalı şair dediğin
Atmalı sekiz, on takla diyorlar

Öven de sen oldun övülen de sen
Her türlü kumaşta hep aynı desen
Yunus Emre desen Şeyh Galip desen
Onları kendine sakla diyorlar

Gelenek, melenek bizden çok ırak
Tarihe karıştı ustayla çırak
Bin yıl kokladığın gülleri bırak
Yapma çiçekleri kokla diyorlar

Sanırsın durmadan inci saçıyor
Bazen uçuruyor, bazen uçuyor
Şölen yerlerinde tezgâh açıyor
Haydi otuz beşe bakla diyorlar

Ne mistik acı var ne alında ter
Her kalem ürünü sanki şaheser
Duyuşu, deyişi, hayali boş ver
Şiir sözcü olsun akla diyorlar

Babil kulesinde kim kimi anlar
İki takım kurmuş lider olanlar
Hacıyatmaz diyor bunlara onlar
Onlar da bunlara kukla diyorlar

Hele bir kısmı var edepsiz edip
Hoşgörüsü eksik nefreti fondip
Eleştirse biri densizlik edip
Ne sıfatla hangi hakla diyorlar