ŞEYHİN HİKAYESİ
Bir vakit bir zamanlar münzevi biri vardı
İnsanlardan uzakta Rabb’ini zikre daldı
Halkı kabul etmiyor kendi derdinde idi
Bu hali beğenmeyen şeyhi şikâyet etti
Sultan haberi alıp sarayına çağırdı
Şeyh gönülsüz olarak zorla huzura vardı
Kendisine dendi ki ilmin de zekâtı var
İnsanlar içine gir bunda ne kötülük var
Şeyh danışayım deyip müsaade alıp çıktı
Sultan da arkasına adamlarını taktı
Takip eyleyin şunu bunda keramet vardır
Bu adam böyle ise danıştığı nasıldır
Şeyh ormanın içinde kulübesine girdi
Kendini Rabb’i için ibadetine verdi
Bir ara ihtiyaçtan ayakyoluna vardı
Kulübesine döndü gün yavaştan ağardı
Takip edenler geldi durumu arz ettiler
Ayakyolundan başka hiç çıkmadı dediler
Şeyh sabah vakti ile tekrar huzura durdu
Padişah neticeyi merakla şeyhe sordu
Şeyh müsaade yok dedi izin de vermediler
Sultan öfkeyle dedi seni takip ettiler
Ayakyolundan sonra döndün tekrar yerine
Kimseyle görüşmedin yalan söylemek de ne
Şeyh dedi ki efendim ben oraya danıştım
Emriniz üzre sırrı ordakilere açtım
Bana sakın ha dendi insan içine girme
Biz insan içindeydik bak şimdi halimize
Yorumlar - Yorum Yaz